Oud-wethouder Wim Hompe: de onbegrepen krakersvriend

Reageer op dit artikel in het forum

Wethouder zijn is een hondenbaan, aldus Wim Hompe (53). Toch was hij vanaf 1982 zestien jaar lang wethouder van Nijmegen en hield zich vooral bezig met volkshuisvesting en stadsvernieuwing. Vaak tot onvrede van de Nijmeegse krakers, die hem uitmaakten voor verderfelijke kapitalist en sloper. In het kader van twintigjarig jubileum van de stadskrant blikt Hompe terug op deze periode.
door Tefke van Dijk

De moderne ex-wethouder als zakelijk directeur, foto Rob Mols

Ondanks zijn linkse verleden heeft Wim Hompe in zijn loopbaan als wethouder veel onenigheid gehad met Nijmeegse krakers. "Ik vind het jammer dat krakers zo weinig steun gaven voor de sociale woningbouw. Met een deel lukte dat wel, maar een aantal wilde helemaal niet meewerken en die hebben mij het leven nogal lastig gemaakt. Ik had het idee dat we bondgenoten waren, maar dat hebben zij niet zo gezien. Sommigen zagen mij als tegenstander en ze vonden dat de PvdA zich teveel aanpastte aan het in hun ogen kapitalistische verderfelijke systeem."

"Zij zochten vaak de confrontatie en daar heb ik het privé wel heel moeilijk mee gehad. Zo hebben ze mijn huis beklad, ramen ingegooid en mijn handtekening vervalst waardoor ik veel poststukken kreeg die ik niet besteld had. Wat ik wel ludiek vond is dat ze me in de Gouden Gids hebben gezet onder de naam Hompe Slopersbedrijf. Helaas betekende dat wel dat ik heel veel telefoontjes kreeg met de vraag of ik nog wat sloophout had liggen. Ze hebben ook eens een adreswijziging doorgegeven aan de PTT, waardoor mijn post werd doorgestuurd naar een krakersadres. Dat zijn vervelende dingen. Mijn toenmalige vriendin vond het een ernstige inbreuk op onze privacy."

Brave stadskrant

Hompe zegt altijd te hebben geprobeerd contact te houden met de burgers van Nijmegen. Door veranderingen in de maatschappij lukte dit niet altijd even goed als hij wilde. "Vanaf het begin heb ik altijd geprobeerd de dialoog te zoeken met de Nijmeegse burger door iedere week een spreekuur te houden en gewoon in de telefoongids te staan. Mensen konden me altijd spreken of bellen. Ook sloot ik mij niet op in het stadhuis, maar ging er vaak op uit naar de wijken of instellingen. Zo probeerde ik te zorgen voor een goede communicatie. Vaak lukte dat, maar niet altijd."

"De politiek moet vaak een belangenafweging maken en mensen accepteren dat niet altijd. Vroeger was er meer vertrouwen in de politiek en waren mensen meer met politiek bezig. Je kon dan als politicus meer een beroep doen op het maatschappelijk belang van projecten. Nu zijn mensen veel individualistischer ingesteld. Het is belangrijk voor de maatschappij dat gedeelde waarden en normen het cement vormen, zodat het geheel niet uiteenvalt en niet iedereen doet waar hij of zij zin in heeft."

Wim Hompe in zijn jonge jaren, tussen Joop en Liesbeth den Uyl. Foto Gerard Verschooten/Fotaa

Vooral in het begin waren de contacten van Hompe met de media goed, maar later werd dat wat moeilijker. Met De Nijmeegse Stadskrant heeft hij eigenlijk altijd problemen gehad. "Bij de stadskrant zaten in het verleden mensen die uit de actiewereld kwamen en zich opstelden tegen de gemeente. Het blad is ontstaan als tegenhanger van De Gelderlander, die destijds weinig open stond voor vernieuwingen. Dit is inmiddels veranderd. Ik weet dat de oud-redacteuren van de Nijmeegse Stadskrant ook zijn veranderd; ze zijn ouder en wijzer geworden. Sommigen zijn in de alternatieve zingeving beland, gaan bridgen of zelfs lid geworden van de PvdA. De stadskrant is braver geworden. Maatschappelijk gezien is alles tegenwoordig ook minder gepolariseerd. De krant heeft niet meer de horzelfunctie die ze vroeger had, maar dat is misschien ook minder nodig. De onderwerpen zijn nu gevarieerder en minder politiek van aard."

Jongensdroom

Wethouder zijn vond hij zo'n 'fascinerende hondenbaan' dat hij er niet zoveel behoefte aan had om de landelijke politiek in te gaan. Volgens Hompe heerst daar een hardere, negatieve cultuur met veel incrowd en moet je meer moeite doen om je te profileren. "Dat trok mij niet zo. De tweede reden om het niet te doen, heeft te maken mijn moeizame privé-leven. Ik had ieder weekend mijn dochtertje op bezoek die niet bij mij opgroeide, maar bij haar moeder. Het is dan heel lastig om in Den Haag te gaan zitten, want dan verlies je het contact."

Uiteindelijk is Hompe toch gestopt met het wethouderschap en heeft hij zelfs de politieke arena verlaten. "Ik ben gestopt omdat ik doodmoe was. Helemaal op en leeg. Ik had zestien jaar lang gewerkt en dat is toch ook wel een beetje ten koste gegaan van hobbies, vrienden, gezondheid en relaties. Dus ik heb er ook een prijs voor betaald. Bovendien vond ik de cultuur in de politiek wat minder leuk worden. Het was gewoon mooi geweest. Op dit moment werk ik bij de Gelderland Media Groep (GMG), een bedrijf dat is gespecialiseerd in multimedia. GMG maakt vooral producties op het gebied van infotainment met maatschappelijk zinvolle onderwerpen. Het is een oude jongensdroom van me om iets te ondernemen op een sociaal verantwoorde wijze en sinds een jaar ben ik zakelijk directeur en mede-eigenaar van het GMG."

Vuile grondaffaire

"Mijn grootste bijdrage aan de stad zit op het gebied van stadsvernieuwing in verschillende wijken. Een aantal wijken was behoorlijk aan het verpauperen toen ik begon als wethouder. Deze zijn in die tijd behoorlijk opgekrikt, mede met behulp van de bewoners. Bovendien heb ik op stedelijk niveau een aantal ontwikkelingen in gang gezet zoals de Mariënburg, Centrum 2000, de Waalsprong en de Brabantse Poort. Dit alles om de werkgelegenheid te bevorderen en om Nijmegen een aantrekkelijke stad te maken voor mensen om te wonen en te recreëren. Dit zijn projecten waar ik tevreden over ben en mijn steentje aan heb kunnen bijdragen."

Hompe vervolgt: "Ik ken echter ook dieptepunten. De eerste is de ontruiming van de Mariënburg, diemet veel rellen gepaard ging. Een ander dieptepunt is de vuile-grondaffaire. Ik vond het erg vervelend dat het college ten onrechte in de beklaagdenbank werd gezet. Er is altijd geprobeerd om op een verantwoorde manier met het milieu om te gaan en daarnaast voldoende werk en woningen te creëren. Toen werd gesuggereerd dat Nijmegen er maar een potje van gemaakt had. Dat heb ik mij erg aangetrokken."

Heerlijke stad

Als Nijmegenaar en ex-politicus voelt Hompe zich nog altijd zeer betrokken bij het huidige bestuur van de stad. "Er zijn veel wisselingen geweest in het huidig college en dat is nooit goed voor een stad. Zowel de secretaris, burgemeester als bijna alle wethouders zijn gewisseld. Niet iedereen hoeft er zestien jaar te zitten zoals ik; dat is wel heel lang. Ik hoop echter wel dat het nieuwe college na de verkiezingen wat langer blijft zitten en dat de verhouding in de raad beter wordt. Het zou mooi zijn als er dan een goed, werkbaar college komt dat wat meer politiek en maatschappelijk draagvlak krijgt en meer continuïteit heeft. Dan heb ik er alle vertrouwen in."

"Nijmegen vind ik een heerlijke stad om te wonen. De omgeving is ontzettend afwisselend: een rivierenlandschap met een stad op heuvels. Het is overzichtelijk, maar niet saai. Als je ziet wat er ieder weekend op cultureel gebied allemaal te doen is. Er zijn enorm veel leuke eetcafeetjes en festivals. Ik wil het niet idealiseren en een aantal dingen zou ook beter of anders kunnen in Nijmegen, maar ik voel me er heel erg thuis. Toch zou ik me in de toekomst graag nog wat meer richten op landelijke dingen voor mijn huidige werk. Het is mijn grote droom om ooit nog eens zelf een mooie documentaire te maken."